Czym są?
Jak powstają?
Skad się biorą?
Czy rzeczywiście to jedyna siła powodująca człowieka do dzialania?
Myśl to proces ciągły i nieustanny.
Kiedy łapiemy na tej ziemi pierwszy oddech wraz z nim przelatuje przez nasz maleńki umysł pierwsza myśl i jest ona z pewnością okrzykiem strachu i przerażenia.
Stąd też, pierwszym odruchem noworodka jest histeryczny wręcz płacz, który jest reakcją nie tylko na rozdzierający ból w piersiach przy pierwszym złapanym oddechu ale też konsekwencją pierwszej przerażającej myśli.
Przystosowanie to jeden z podstawowych przymiotów życia. Tak więc, ta cząstka naszego jestestwa uspokaja nasze myśli, które z kolei koją nasz strach i ból fizyczny. Zaczynamy życie, które do ostatniej chwili będzie wzniecane, generowane i inspirowane naszą myślą.
Chociaż myśl jest procesem nieustannym jak oddychanie, tylko około 20% myśli ma związek z rzeczywistością, reszta jest całkowicie nieracjonalna. Odpowiednia ich adaptacja i dopasowanie do rzeczywistości pozwala kontrolować nasze emocje i zachowania.
Myśl to obserwacja, analiza, porównanie i wyciaganie wniosków. Dalszy ciąg to budowanie i realizacja swojej rzeczywistości tak, aby osiągnąć najwyższy wymiar ziemskiego szczęścia.
Ten zaś jest interpretowany na tyle sposobów ile jest istnień na tym świecie.
Jedynym namacalnym dowodem na określenie wymiaru szczęścia jest endorfina, inaczej hormon szczęścia. Nasze ciało może go wytwarzać jest więc produktem chemicznym a więc istniejącym.
Szczęście tak samo jak myśl jest pojęciem względnym, nieuchwytnym i niejednoznacznym. Nie pokuszę się więc o ich definiowanie.
Nauka niewiele może na dzień dzisiejszy powiedzieć o myśli. Nie wiemy jak i gdzie powstaje?
Możemy ją konfigurowaać i modyfikować jak już zaistnieje nie znamy jednak procesu chemicznego tego zjawiska.
Tak wiele człowiek osiągnął właśnie dzięki myśleniu. Myśl i sposób myślenia buduje życie i rzeczywistość każdego z nas i o ironio... tak niewiele wiemy o tym procesie.
Gdyby nie myśli nie istnielibyśmy.
"Myślę więc jestem" - Kartezjusz.
Ludzkość nie rozwinęłaby się do obecnego poziomu. Bylibyśmy tylko wegetacją.
Kiedy nasz mózg jest już zdolny do logicznego myślenia nasze wyselekcjonowane myśli wprowadzamy w czyn. Działanie zaś na powrót buduje różnorakie myśli, które zmodyfikowane tworzą nowe czyny czyli nas.
Ponieważ myślenie jest procesem ciągłym i nieprzerwalnym, doświadczamy napływu najprzeróżniejszych myśli: dobrych i złych, motywujących i destrukcyjnych. Borykamy się z natłokiem myśli i często popełniamy błędy myślowe. Myślenie i odpowiednia eliminacja myśli niekonstruktywnych decyduje więc o naszych dobrych i złych emocjach i wyborach czyli brzydko mówiąc o jakości naszego życia.
Jak więc widzicie wszystko w nas współdziala i dopasowywuje się idealnie. Jedno wpływa na drugie to zaś warunkuje działanie pierwszego. Nasz genialny konstruktor zadbał o wszystko z najmniejszymi detalami. Jesteśmy produktem perfekcyjnie genialnym w swojej nicości.
Wyobrażam sobie, że instalowanie mózgu i uskutecznienie wszystkich procesów zwiazanych z jego funkcjonowaniem było ostatecznym zatwierdzeniem bytu człowieka.
Myśli nasze
Myśli nasze nieokiełznane, nieprzewidywalne
tak często w lot zapomniane.
Ulotne jak szary dym
unoszący emocje po straconych uczuciach.
Magiczne jak drzewo życzeń
dekorowane kolorowymi wotami wdzięczności.
Abstrakcyjne jak księżycowe ogrody Semiramidy
spuszczające pnącza łuny na Ziemię.
Szybkie jak błyskawica
raniące duszę nagłym bólu piorunem.
Powolne jak zamierzenie
czekające na łaskawego wykonawcę.
Radosne jak motyl
pływający w lazurze słonecznych promieni.
Smutne jak listopadowa szaruga
odbierająca życie minionym trymestrom.
Rozkoszne jak niemowlę
zniewalające otoczenie swoją rozbrajającą niemocą.
Dobre jak chleb
którego bochny mama krzyżem witała.
Abstrakcyjne jak fantazja
której dżokej puścił cugle inwencji.
Nieuczesane nie tylko Leca wesołka
prawdą i "lękiem mieszkające w naszych kręgosłupach".
Pobożne jak Maria Magdalena
pierwsza Apostołka Zmartwychwstania.
Stwórcze jak Actus Purus
Pan Wszelkiego Stworzenia.
Myśli nieulękłe, demoniczne
bojowniczo wnikające
w najbardziej zatwardziałe struktury istnienia.
